امروزه ورود به بازارهای بین المللی از اهمیت روزافزونی در فضای کسب و کار برخوردار است. بسیاری از شرکت ها و صنایع بزرگ به دنبال ارزیابی شرایط بازارهای مختلف و اتخاذ استراتژی های متناسب با آن بازار می باشند. ایران نیز که برای ورود به بازارهای مختلف بین المللی برنامه ریزی می کند خارج از این قاعده نیست. همانطور که مشخص است سیاستگذاران کشور بر روی سه صنعت مادر تمرکز دارند و در تلاشند با این صنایع بتوانند به بازارهای جهانی راه یابند. این صنایع را می توان به نوعی موتورهای توسعه اقتصادی نیز دانست.
1- صنعت نفت، گاز و پتروشیمی
2- صنعت خودروسازی
3- صنعت تولید فولاد و محصولات فولادی
در این مقاله سعی بر آن است تا از بین صنایع فوق الذکر شرایط رقابت بین المللی صنعت فولاد مورد توجه قرار گیرد. برای بررسی توانمندی های رقابتی ابتدا کشورهای بزرگ تولید کننده فولا شناسایی شده و سپس عوامل تاثیر گذار به دو گروه طبقه بندی خواهد شد. گروه اول عواملی هستند که به عنوان فاکتورهای محیطی در آنها یاد می شود. این عوامل عمدتا برای شرکت های تولیدی غیر قابل کنترل بوده و در پاره ای از موارد توسط سیاست های مختلف دولت و دیگر کشورها تحت تاثیر قرار می گیرند. اما گروه دوم عواملی است که درلایه های مختلف خود صنعت فولاد وجود دارند. در مورد عوامل گروه اول با نظر خبرگان اولویت بندی صورت گرفته و مقایسه بین کشورهای عمده تولید کننده فولاد و ایران صورت خواهد گرفت.
در بخش دوم با استفاده از مدل عامل نیروی رقابتی مایکل پورتر عوامل تاثیرگذار مورد بررسی قرار خواهد گرفت. سپس استراتژی های کلانی که در سطح ملی می تواند مورد استفاده قرار گیرد، این استراتژی ها عمدتا در جهت تقویت صنعت فولاد بوده و می تواند در دو جنبه عمومی طبقه بندی شود که عبارتند از:
1- کاهش بهای تمام شده کالا
2- استراتژی های ادغام تولید کنندگان فولاد
فهرست مطالب:
